مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیهالسلام
مرا سَریست که اُفتاده زیرِ پای حسن به تختِ سلطنتِ این دل است جای حسن هـزار حـاتـمِ طـائـی شـود گـدای درش هرآن کسی که به دنیا شود گدای حسن دو دست داده خـداوند تا که سیـنـه زنم یکی بـرای حـسین و یکی برای حـسن حـسین روضـۀ هر روزۀ حَـسَـن بـوده تـمـامِ زنـدگیام نـذرِ روضههای حسن به ساحَـتَـش هـمهجا احـتـرام بـاید کرد حسین خاسته از جای خود به پای حسن غروبِ هفتمِ ماهِ صفر جگـرسوز است نوای حضرتِ زهـرا به کربلای حسن |